دانلود پی دی اف کتاب روزنگاری سوگ رولان بارت PDF

بخشی از کتاب روزنگاری سوگ رولان بارت

لحظاتی که حواسم پرت می شود، و به نوعی خشک و عقیم می شوم، با هجوم ناگهانی و بی رحمانه ی عواطف به گریستن منجر می شوند. بلاتکلیفی احساسات: یک نفر هم می تواند بگوید من انسانی فاقد احساساتم و در برابر تصویری جدی از اندوه «واقعی» تسلیم نوعی عواطف زنانه ی «سطحی» ظاهری شده ام؛ و یا این که بگوید من عمیقا ناامیدم و سعی می کنم پنهانش کنم تا هر چیز پیرامونم را به تاریکی نکشانم، ولی در لحظه های معینی از تحملش ناتوان می شوم و «فرو می ریزم». زمانی هست که مرگ یک «رخداد» است، یک ماجراست، و خود تحرک می بخشد، سر شوق می آورد، به جنب و جوش وا می دارد و منقبض می کند. و بعد روزی دیگر، مرگ یک رخداد نیست، تداوم دیگری است (در کنار تداوم های معمول زندگی)، فشرده شده، بی اهمیت، روایت نشده، شوم، بدون چاره: سوگواری واقعی که در مقابل هر نوع دیالکتیک روایی نفوذناپذیر است. 

معرفی کتاب روزنگاری سوگ رولان بارت

این یادداشت‌ها که در کتاب گردآوری شده‌اند، کلیدی برای درک بهتر موضوعات و مفاهیمی هستند که بارت در طول دوران حرفه‌ای خود به آنها پرداخته است. او به عنوان یک نظریه‌پرداز و منتقد ادبی، همواره به بررسی روابط میان متن، معنا و تجربه انسانی پرداخته است. در این اثر، پشت نقاب نابغه‌ای خستگی‌ناپذیر و یکی از مهم‌ترین منتقدان ادبی جهان، مردی عمیقاً احساساتی با روحی لطیف وجود دارد که عشقش به مادرش را با مهر و محبتی ناشناخته به تصویر می‌کشد. این کتاب دعوتی است به تأمل در احساسات انسانی و درک عمیق‌تر از اندوه و سوگ، که می‌تواند برای هر خواننده‌ای، به ویژه کسانی که با فقدان مواجه شده‌اند، تجربه‌ای ارزشمند و آرامش‌بخش باشد.

چرا باید کتاب روزنگاری سوگ رولان بارت خریداری کنیم؟

فرقی ندارد بر سر سنگ قبر آن شعر رویایی ایستاده باشی و خوانده باشی که «مادر که می میرد / دیگر نمی میرد» یا نه؛ فرقی نمی کند در دیروز این شعر زیسته باشیم یا امروزش یا فردا و فرداهاش. همین قدر که ببینی مادر نمی میرد وارد محفل (یا به قول غربیها باشگاه) مادر از دست داده گانی شده ای که فکر می کنند و یقین دارند مادر که می میرد هرگز نمی میرد. مهم هم نیست مارسل پروست بوده باشی از فرانسه و از دیروز و دیرزمانی زود به بستر بروی و هراس ات از دست دادن بوسه ی شبانه مادر باشد و یا شاهرخ مسکوب باشی از ایران و امروز، و بعدها رفیقات «سوگ مادر»ت را کتاب کند یا رولان بارت فرانسوی، او هم از همین امروز، که بعد مرگ ات یادداشتهات را در مورد مادر از دست رفته ات جمع کنند و بشود کتاب «روزنگاری سوگ»؛ باور به حضور جاودانه ی آن زن داشته باشی در این محفل، یار همیشگی میشوی.