دانلود پی دی اف کتاب دشواری زندگی کی رن ستیا PDF

بخشی از کتاب دشواری زندگی کی رن ستیا

اولین شعری را که یادم می‌آید خودم سرودم، در هفت‌سالگی در انتظار شروع اولین روز مدرسه نوشتم. خیلی زود رسیده بودم و درها قفل بود. در خاطره‌ای که به ‌نظرم می‌آید مغزم ساخته است، علف‌های هرزی را به یاد می‌آورم که روی چمن‌های حیاط می‌غلتیدند. دفترم را باز کردم و یک شعرِ چهاربیتیِ قافیه‌دار نوشتم. شعر با جمله‌ی «در این مکان متروک…» شروع می‌شود و در آن، حیاط مدرسه را بیابانی تصور می‌کنم و خودم را مسافری تنها و دور از خانه. حیف که نمی‌توانم بقیه‌اش را به خاطر بیاورم. چیزی که خوب به یاد دارم، دوران کودکیِ انزواطلبانه با دوستانی اندک است. البته خیلی تنها نبودم. ممکن است آن موقع زیاد به این موضوع فکر نکرده باشم؛ اما این تمایز مهم است. دردِ جدایی از ارتباطات اجتماعی یعنی تنهایی را نباید با تنهابود اشتباه گرفت. شخص ممکن است در خلوتِ آرامش تنها باشد، بدون‌اینکه احساس تنهایی کند و ممکن است در میان جمع احساس تنهایی کند. همچنین میان تنهاییِ گذرا یا موقعیتی در واکنش به فقدان یا جابه‌جایی و تنهایی مزمن که ماه‌ها یا سال‌ها ادامه دارد، تمایز است. برخی از افراد بیشتر از دیگران مستعد تنهایی هستند. این روزها ممکن است حتی کسانی که کمتر از دیگران مستعد تنهایی هستند هم آزمایش شوند. در دوران اوج شیوع ویروس کرونا، در روزهای پایانی مارچ ۲۰۲۰، حدود ۲٫۵میلیارد نفر یعنی حدود یک‌سوم جمعیت جهان در قرنطینه به سر می‌بردند. بعضی با خانواده و برخی دیگر به‌تنهایی قرنطینه شدند. ویروس درحال گسترش بود و تنهایی نیز همه‌گیر شده بود. واکنش من کلیشه‌ای بود: پادکستی با عنوان پنج سؤال راه‌اندازی کردم و در آن با فیلسوفان درباره‌ی خودِ آن‌ها مصاحبه کردم.

معرفی کتاب دشواری زندگی کی رن ستیا

کی رن ستیا، که با تحقیقات علمی دانشگاهی آشناست، در کتاب “دشواری زندگی” می‌کوشد فلسفه را به زندگی واقعی مردم نزدیک کند. این کتاب برخلاف بسیاری از آثار خودیاری که بر مثبت‌اندیشی تأکید می‌کنند، ما را فریب نمی‌دهد. ستیا به توصیف موقعیت‌هایی در زندگی شخصی خود می‌پردازد که بسیاری از افراد ممکن است تجربه کرده باشند؛ از جمله ابتلای خود یا عزیزان به بیماری‌های مزمن، ناامیدی، شکست در تلاش برای دستیابی به اهداف، احساس پوچی، مواجهه با بحران میانسالی و تنهایی. فلاسفه در مواجهه با این شرایط دو رویکرد متفاوت داشته‌اند. لایب‌نیتس بر این باور بود که هر دشواری در زندگی بخشی ضروری از سرنوشتی است که خدا برای ما تعیین کرده است، در حالی که شوپنهاور معتقد بود ما در طوفانی از رنج‌ها گرفتار هستیم و حتی پس از تلاش‌های فراوان برای دستیابی به آرزوهایمان، به ناامیدی و پوچی می‌رسیم. کی رن ستیا در این کتاب به دنبال یافتن راه میانه‌ای بین این دو دیدگاه است. او باور دارد که زندگی به طور کلی دشوار و در عین حال قابل تحمل است.

چرا باید کتاب دشواری زندگی کی رن ستیا خریداری کنیم؟

در “دشواری زندگی”، ستیا هر فصل را به یکی از هفت منبع اصلی رنج انسان اختصاص می‌دهد: ضعف، تنهایی، اندوه، شکست، بی‌عدالتی، پوچی و امید. او در سراسر کتاب دو روند اصلی را دنبال می‌کند. نخست، هر منبع رنج ممکن است زندگی ما را نابود کند، اما در عین حال می‌تواند به نتایج مثبتی منجر شود. به عنوان مثال، درد مزمن می‌تواند حس شفقت را در ما بیدار کند یا تنهایی و بی‌عدالتی ما را به درک بهتر نگرانی‌های دیگران سوق دهد. این تجربیات سخت ما را به یکدیگر پیوند می‌دهند و این پیوند ارزشمند است. دوم، ستیا فرض را که باید برای رنج خود کاری انجام دهیم، رد می‌کند. برای مثال، وقتی کسی در سوگ است، از دو طرف تحت فشار است: از یک سو، افرادی او را به غلبه بر اندوه و بازگشت به زندگی عادی تشویق می‌کنند و از سوی دیگر، فکر اینکه کاهش اندوه خیانت به فرد تازه‌درگذشته است، او را رها نمی‌کند. کی رن ستیا سوگ را به عنوان وجهی از عشق می‌داند و کسانی که اندوه شدیدی را پس از مرگ عزیزانشان تجربه می‌کنند، افرادی غیرعادی نمی‌بیند. او تأکید می‌کند که باید دست از خودآزاری برداریم و اجازه دهیم غم و اندوه مسیر طبیعی خود را طی کند. این نکته همچنین در مورد سوگ برای عشقی که از دست رفته و هدفی که به آن نرسیده‌ایم نیز صدق می‌کند.